Maria Nikolopoulou

Na kilka dni przed Międzynarodowym Dniem Kobiet, przed 69. sesją Komisji ds. Statusu Kobiet (UNCSW69) w Nowym Jorku, nadszedł odpowiedni czas na zastanowienie się nad osiągnięciami w dziedzinie równouprawnienia płci i ich ocenienie. Należy również spojrzeć w przyszłość i nadal torować drogę naprzód.

Co się tyczy ram prawnych, odnotowujemy poprawę: więcej kobiet jest aktywnych na rynku pracy, więcej zarabia, zdobywa wyższy poziom wykształcenia, cieszy się większą reprezentacją polityczną i zajmuje stanowiska kierownicze. Postępy w poszczególnych państwach członkowskich są jednak powolne i nierównomierne.

Dopóki istnieć będą nierówności strukturalne, stereotypy płci i regres w obszarze praw kobiet, dopóty reprezentacja kobiet w sferze publicznej, polityce i kształceniu STEM będzie niewystarczająca, będą narażone na przemoc w internecie i poza nim, a także nie będą miały dostępu do zasobów i kapitału na przedsiębiorczość. Będą również bardziej podatne na ubóstwo czasowe i finansowe, a wyeliminowanie rozpiętości płacowych i emerytalnych zajmie zbyt wiele lat.

Poprawa sytuacji wymaga szkolenia, finansowania i zaangażowania. Potrzebujemy zasobów, aby doskonalić umiejętności kobiet w zakresie sprawiedliwej transformacji cyfrowej i ekologicznej, finansować krajowe plany działania na rzecz zwalczania przemocy wobec kobiet oraz organizować szkolenia dla całego personelu pracującego z osobami, które doświadczyły przemocy uwarunkowanej płcią.

Musimy finansować projekty w dziedzinie przedsiębiorczości oraz zapewnić przystępne cenowo, dostępne, wysokiej jakości usługi opieki nad dziećmi i osobami starszymi, by zmniejszyć obciążenie kobiet nieodpłatnymi obowiązkami opiekuńczymi. Ponadto potrzebujemy silnego zaangażowania na rzecz tworzenia bezpiecznych przestrzeni. W tym celu trzeba włączać większe rzesze kobiet w prace parlamentów lokalnych, krajowych i unijnych oraz zapewniać ich czynny udział w wolnych od przemocy procesach rozwiązywania konfliktów i budowania pokoju z wykorzystaniem podejść inkluzywnych pod względem płci.

Oprócz tego szeroko zakrojona europejska strategia na rzecz Agendy 2030 pomogłaby nam znacznie szybciej uczynić równouprawnienie płci głównym elementem polityki. Cele zrównoważonego rozwoju należy realizować razem, a nie pojedynczo.

W UE poczyniono znaczne postępy. Jednak nie są one wystarczające z punktu widzenia kobiet, dziewcząt i mężczyzn w UE, którzy zabiegają o faktyczne równouprawnienie płci w nadchodzących latach. Naszą rolą jako społeczeństwa obywatelskiego jest zwiększenie presji na decydentów, aby szybko poczyniono krok naprzód.