EKES poparł wniosek Komisji Europejskiej dotyczący zalecenia Rady w sprawie odpowiedniego dochodu minimalnego, uznając go za niezbędny element walki z ubóstwem i osiągnięcia celu UE, jakim jest zmniejszenie liczby osób zagrożonych ubóstwem o co najmniej 15 mln do końca dziesięciolecia.
W opinii przyjętej na sesji plenarnej w marcu, EKES z zadowoleniem przyjął ustalenie realistycznych i umiarkowanie restrykcyjnych kryteriów wprowadzenia powszechnego dochodu minimalnego na poziomie gwarantującym godne życie i w taki sposób, by nikt nie został pominięty.
Aby system dochodu minimalnego zapewniał wystarczające zasoby, musi on uwzględniać dalszą inflację, która w 2023 r. ma wynieść 6,5% (ze względu na wzrost cen utrzymania w związku z niedawnymi podwyżkami cen żywności i energii). W tym celu EKES proponuje, by państwa członkowskie ustalały poziomy dochodu minimalnego corocznie, w zależności od poziomu inflacji.
Mechanizm ten powinien być monitorowany przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego, partnerów społecznych i organizacje opieki społecznej.
Skuteczne systemy dochodu minimalnego mogą sprzyjać przestrzeganiu praw człowieka, zapewnić ludziom godne życie, pomóc im utrzymać aktywność i więzi społeczne oraz zdobyć dobrej jakości zatrudnienie, powiedział sprawozdawca opinii Jason Deguara, dodając, że osoby samozatrudnione również powinny być w pełni uprawnione do otrzymywania dochodu minimalnego i do korzystania z innych ułatwień.
Sprawozdawca Paul Soete stwierdził: Celem jest zmniejszenie liczby osób zagrożonych ubóstwem o co najmniej 15 mln do 2030 r. Na pierwszy rzut oka cel ten nie wydaje się zbyt ambitny, ale wytyczne dla państw członkowskich i solidna podstawa metodologiczna sprawiają, że jest to ważny krok naprzód.
Poziomy i składniki dochodu minimalnego generalnie różnią się znacznie w bogatych państwach i tak jest też w przypadku UE. Sytuacja beneficjentów dochodu minimalnego na rynku pracy znacznie się różni w poszczególnych państwach członkowskich.
Żaden z krajów UE nie zapewnia obecnie odpowiedniego wsparcia dochodu dla rodzin osób bezrobotnych tak, by uniknąć zagrożenia ubóstwem. Ze względu na kryteria dopuszczalności takie jak minimalny wiek, status rezydenta, bezdomność lub skład rodziny ok. 20% bezrobotnych nie kwalifikuje się do jakiejkolwiek pomocy.
Problemem jest również brak wykorzystania dochodu minimalnego (według szacunków – 30–50%) wynikający w znacznym stopniu z obciążeń administracyjnych. (ll)
Przeczytaj mniej